Mandarijnen – De populariteit van mandarijnen komt waarschijnlijk vooral vanwege het ‘makkelijke pellen’. De schil zit wat los om de vrucht (hoewel dit per ras kan verschillen), waardoor je ze snel even weghapt. Het ideale fruit om mee te nemen naar school of werk. Bovendien zijn mandarijnen echt winterfruit. Ze zijn verkrijgbaar van november tot februari.
Laat je je buiten deze periode verleiden tot de aankoop van mandarijnen, dan zul je ook vaak een tegenvaller moeten incasseren. Denk aan droge mandarijnen, of vruchten vol pit. Helaas komt dat ook steeds vaker voor in het seizoen. We kopen een kist, zak of net mandarijnen en ontdekken pas thuis dat het niet de allerbeste vruchten zijn. Dat is dan altijd een enorme teleurstelling.
Het is dan ook exact de reden dat je zou moeten besluiten mandarijnen alleen nog te kopen waar je ze eerst mag proeven. Zeker bij de aankoop van een heel kistje van dit heerlijke, sappige citrusfruit wil je toch wel weten wat je aanschaft.
Mandarijn; niet alleen lekker als tussendoortje
Ze staan erom bekend dat ze zo lekker uit het vuistje te eten zijn, maar met mandarijn kan nog verrassend veel meer.
Kiezen uit al die mandarijnensoorten
Eigenlijk alles wat verkocht wordt, is een afgeleide van het echte ras: Mandarijn. De originele mandarijn is nauwelijks meer verkrijgbaar. We maken een opsomming van de meest aangeboden alternatieven:
Clementine, waarschijnlijk het bekendste mandarijntje in Nederland. Vaak herkenbaar omdat de vrucht wat plat van vorm is. Bovendien staat de clementine bekend als meest pitvrij.
Satsuma is afkomstig uit Japan. Meestal worden ze echter geïmporteerd vanuit Spanje. Het is vaak de vroegst aangeboden soort. De eerste Satsuma’s zijn vaak wat friszuur van smaak. Naarmate het seizoen vordert worden ze zoeter.
De Ortanique is een laat ras en je ziet deze mandarijn steeds vaker verschijnen. Ze pellen bijzonder lastig. Tipje: Pers de Ortanique uit. Het sap is heerlijk zoet en vol van smaak.
Mineola’s worden massaal aangeboden. Tien jaar terug hadden we er nog nauwelijks van gehoord. Er doen allerlei verhalen de ronden over de kruising van mineola’s. Het is een kruising tussen een tangerine en een grapefruit. Vooral herkenbaar door het kenmerkende bultje aan de bovenzijde van de mandarijn. De mineola staat bekend om een grote hoeveelheid sap, en is daarmee ook geschikt om te persen.
Er zijn nog veel meer rassen, maar deze soorten worden het meest aangeboden.
De kleur van de schil zegt niet altijd iets over de mandarijn
Vroege rassen, vooral de Satsuma, hebben vaak een licht oranje schil. Die lichte kleur wordt vaak geassocieerd met zure mandarijnen. Dat is echter niet altijd het geval. Zoals hierboven aangegeven, horen satsuma’s tot de vroege soorten en zijn ze inderdaad wat zuur. De oranje schilkleur heeft ook vaak als eigenschap dat deze bij veroudering zwarte vlekken krijgt. Let op, je kunt ze ook dan nog gewoon opeten. Gestookte mandarijnen (vooral vroege rassen) hebben die oranje schilkleur. Geen zorgen, er kan net zo goed een zoet mandarijntje onder die schil schuil gaan. De schil zit er vaak wel strakker omheen, waardoor ze iets lastiger pellen.
Hallokes, Ik eet al meer dan 15 jaar elke morgen een Minneolea of twee mandarijntjes, de Minneola is eenpoosje in het jaar niet verkrijgbaar en dan val ik terug op de Manderijn die een stuk kleiner is.
Ze roepen wel eens als je een minneola uit zijn schil helpt dat je nat bent rot aan je ellebogen maar dat valt reuze mee.
Ik kan niet meer zonder ze bij mijn ontbijt.
Beer
Interessant André, vaak zijn ze in de zomer toch helemaal niet lekker?