Love my Salad bloggers event 2016 – Sla, we eten het allemaal en zodra er weer een nieuwe trend is volgen we die massaal. Zo gingen we van de ouderwetse oma’s botersla om voor de ijsbergsla. Totdat de handige blaadjes rucola in een zak op het toneel kwamen en iedereen de ijsbergsla geen smaak vond hebben en vol voor de rucola (oftewel mosterdkruid en familie van de kool) ging. Producenten sprongen daar gretig op in en bedachten nog meer blaadjes in zakjes die ook als sla verkocht werden. Baby spinazie, snijbiet, waterkers, tatsoi vonden hun weg naar de zakjes slamelange met de meest prachtige namen, koelingen vol. Handig en snel, want men gooit het direct in een kom, vaak zonder het zelfs gewassen te hebben.
Hoeveel waste bij zakjes sla?
Ondertussen waren er toch ook weer mensen die de ouderwetse botersla weer herontdekten en begrepen dat je met een gewone krop sla veel langer een vers product in huis hebt. Want een zakje blaadjes is leuk, maar kan je niet een week laten liggen. De blaadjes in zo’n zakje worden snel slap en snotterig. Meteen opeten dus die zakjes en helaas, dat wat over is verdwijnt negen van de tien keer in de prullenbak, zonde.
Levende sla
Tussen het geweld van alle soorten sla melanges in zakjes zie je de laatste tijd gelukkig ook weer hele kroppen liggen. En wat mij betreft de mooiste ontwikkeling is de sla met kluit. Levende sla of living lettuce zoals het ook wel genoemd wordt. Niet in een pot, maar wel met de wortels er nog aan. Je zet de krop in een bakje, giet daar iedere dag wat water bij en plukt iedere keer wanneer je dat wilt een vers blaadje (of meer) van. Verser kan je het niet krijgen, tenzij je het zelf kweekt in de moestuin of op je balkon.
Kluitsla, nieuwe trend!
Kom maar door met deze trend en ja ik wil graag meer weten over deze kluitsla die ik zo op mijn aanrecht zet en waar ik zo nu en dan ook gewoon een blaadje van in mijn mond stop. Gewoon omdat het voor het grijpen staat en ik verschillende smaken ook echt kan proeven. Geef toe, is er iemand die ooit de verschillende blaadjes uit een zakje in zijn mond heeft gestopt om te proeven? Of ziet het er leuk uit en is dat de reden waarom het in een mandje gedaan wordt?
Love my Salad bloggers event
Love my salad is een initiatief van Rijk Zwaan, een groot familiebedrijf in de tuinbouwsector, en wil mensen inspireren om zoveel mogelijk creatief met groente aan de slag te gaan. Zij waren het dan ook die ons uitnodigden om eens een kijkje te nemen bij kluitsla-teler Boer den Hoedt in Ridderkerk. Hier wordt de sla op duurzame wijze geteeld. Regenwater (en daar hebben we de laatste tijd meer dan genoeg van) wordt opgevangen en gebruikt voor de teelt in de kas. Het water wordt keer op keer opnieuw gefilterd en opnieuw gebruikt, er is dus veel minder water nodig. Daarnaast hoeft er bijvoorbeeld geen onkruid bestrijd te worden en wordt er gebruik gemaakt van groene stroom. De plantjes groeien in goten, worden met kluit geoogst en gaan zo rechtstreeks naar de supermarkt.
Back to school
In een mooie oude schoolbus vertrokken we vanaf de Fenix Food Factory in Rotterdam richting Ridderkerk om daar oneindig veel sla plantjes te zien in alle stadia van de groei. De salatrio, de bekendste kluitsla met lollo rosso, lollo biondo en eikenbladsla in één kluit, rolde net van de band om richting supermarkt te gaan. Maar ook slasoorten die nog heel niet bekend zijn in Nederland en slasoorten die in ons land nog helemaal niet verkrijgbaar zijn en zo richting buitenland gaan worden hier geteeld. Of, en ja daar is hij weer, alleen voor de horeca.
De Salanova bijvoorbeeld, in een rode en groene botersla variant. Een botersla maar dan met ongeveer 3x meer blaadjes dan een gewone. Die kan je natuurlijk plukken, maar wanneer de wortelstronk wordt afgesneden vallen de blaadjes als een grote bloem uit elkaar, in één keer. Die uit het hart zijn het lekkerst wordt ons verteld en natuurlijk staat iedereen dat meteen uit te proberen. Deze kluitsla is (nog) niet te krijgen bij de supermarkt bij mij in de buurt, maar schijnt in grotere filialen wel beschikbaar te zijn. Binnen Salanova zijn er verschillende soorten, ook de eikenblad of frisée soorten bijvoorbeeld. Als iemand weet waar ik die als gewone consument kan krijgen, dan hoor ik dat graag. Wat een smaak!
Zelf aan de gang
Terug in de zaak 8 in de Fenix in Rotterdam gingen we, na presentaties van sla over de hele wereld en fotografietips, zelf aan de slag met de verschillende slasoorten. Erg fijn voorbereid door Lukas van Rechtstreex, dus alleen lekkere dingen uit schaaltjes pikken, een dressing maken (hoe doe je dat ook alweer….) en klaar was de salade. Mooie, knapperige sla heeft niet veel extra meer nodig.
Blijft het echt vers?
Soms een dag vergeten water te geven, maar nu, na een week staat mijn eikenbladsla nog steeds prachtig op het aanrecht en ik blijf maar plukken. Blaadje op mijn boterham, salade bij de kip, als garnering, die ook echt lekker is. Hoe moeilijk kan het zijn, groente eten? Niet dus!
