Italiaans platbrood van kikkererwtenmeel, farinata

Farinata, Italiaans platbrood van kikkererwtenmeel

Dit is voorlopig mijn laatste recept uit de serie “pannenkoeken en platbrood van kikkererwtenmeel“: De Italiaanse manier om een platbrood te bakken. Eerder maakte ik het Franse platbrood, genaamd socca en het Indiase brood, genaamd pudla besan.

Om een Farinata di ceci te bakken, heb je een pizzavorm nodig of een andere platte ronde bakvorm met een doorsnede van ca. 25 cm. De farinata di ceci, kortweg farinata staat ook onder de naam cecina bekend. Het hangt er maar vanaf in welk deel van Italië je zit. Farinata betekent meel, ceci betekent kikkerwten. En natuurlijk, net als voor de socca en de pudla besan, geldt ook hier: er zijn heel veel recepten voor farinata of cecina in omloop en allemaal zijn ze net even anders. De bedoeling is in ieder geval dat je een platbrood bakt, dat aan de buitenkant knapperig is/een korstje heeft, maar dat van binnen smeuïg blijft. Het beslag moet een paar uur rusten voor je gaat bakken! Minimaal 2 uur, maar je kan het ook een nacht laten staan.

Eigenlijk moet de farinata in een houtoven gebakken worden, net als de pizza. Met een houtoven krijg je een veel beter resultaat dan met een gewone oven. Maar ja, wie heeft er nou een echte houtoven (pizza oven)? Ik niet! Daarom, hoewel het recept op papier eenvoudig lijkt…moet je een beetje schipperen om een platbrood te krijgen dat helemaal naar je zin is.

Alle ovens wijken iets af van elkaar, wist je dat?

Er kan een zekere speling zitten tussen de temperatuur die je instelt en de temperatuur die je oven feitelijk bereikt. Het kan best zijn dat je jouw oven op, laten we zeggen 200°C instelt, maar dat de feitelijke temperatuur 215-220 graden wordt of juist lager dan 200 graden. Het zijn precies die afwijkingen tussen alle ovens, die er toe bij kunnen dragen dat recepten soms op een teleurstelling uitlopen. Hou dit in gedachten als je de farinata wil bakken. Je moet zelf bepalen of je de temperatuur in de loop van het bakproces iets moet verhogen of verlagen of dat je baktijd iets verlengt of verkort.

Hoe wordt de farinata gegeten?

De farinata wordt net als de socca als snack en als straatvoedsel gegeten. In puntjes geserveerd en uit de hand gegeten, als beleg in een focaccia, of als beleg op een pizza. In sommige delen van Italië voegt men nog uien, worst en/of kaas aan het beslag toe om een stevigere maaltijd te creëren. Die stevigere versie van de farinata zie je terug in landen als Argentinië en Uruguay en heet daar fainá.

Italiaans platbrood van kikkerwtenmeel bakken

• 100 gram kikkererwtenmeel (besan)
• 300 ml water
• 3 el olijfolie
• zout en zwarte peper
• rozemarijn (optioneel) of een ander vers kruidenmengsel

Maak het beslag op de zelfde manier als voor de socca. Doe het kikkererwtenmeel in een beslagkom en voeg al roerend het water beetje bij beetje toe. De klontjes die je er niet uit krijgt, zullen na de rustperiode verdwenen zijn. Laat het beslag tenminste 2 uur rusten buiten de koelkast.

Verhit de oven voor op 220°C.
Roer het beslag nog een keer goed door en breng het op smaak met een flinke snuf zout, een beetje peper en wat gehakte rozemarijn. Vet een pizzavorm in met 1 el olijfolie. Schenk het beslag uit in de vorm. Roer de resterende 2 eetlepels olie nu met een houten lepel door het beslag en manoeuvreer de bakvorm voorzichtig richting oven. Pas op, het beslag is heel dun en kan makkelijk over de rand van je pizzavorm klotsen.

Bak de farinata ongeveer 15 minuten op 220°C of tot de massa een vaste vorm heeft gekregen en zet de oven daarna op de grillstand zodat de bovenkant van de farinata een mooi bruin korstje krijgt. Neem de vorm uit de oven en bestrooi de farinata rijkelijk met versgemalen zwarte peper. (Ik heb op het laatst nog wat tomaatjes meegebakken, zoals je op de foto kunt zien.)

Ook lekker met wat versgeraspte Parmezaan – combineer met een Italiaanse groenteschotel.