Bruine bonen met spek en stroop – pure nostalgie

Bruine bonen met spek en stroop – De één gruwelt ervan, de ander denkt er met weemoed aan terug. Zelf herinner ik het mij uit mijn jongste kinderjaren. Ik vond het zalig. Op de één of andere manier verdween dit gerecht uit het repertoire van mijn moeder vanaf het moment dat ze de pasta had ontdekt: té ouderwets. Gelukkig kreeg ik het soms wel bij mijn grootouders. Toch ook maar zelden, want als hun kleinkind kwam logeren, dan pakte je als oma toch uit en zette je niet zoiets nederigs voor als bruine bonen. En wie eet ze nou nog tegenwoordig? Ik hoor er nooit meer iemand over. En dat is jammer, want het is eenvoudig te maken én lekker voedzaam. Ook junior, die aanvankelijk weigerde de bruine substantie te eten, vond het eigenlijk verrassend meevallen. Natuurlijk viel het mee. Het was zelfs erg lekker. Wél met gedroogde bonen natuurlijk die je een nachtje laat weken. En met een stukje spek van een goede slager. En met een heerlijke biologische stroop. Stiekem benieuwd? Hier volgt het recept.

Gedroogde bonen; Handige tips en heerlijke recepten

Ze zijn lekker, ze zijn gezond en je kunt er heel gevarieerd mee koken. We hebben het over gedroogde bonen! Zelf koken is het lekkerst!

Bruine bonen met spek en stroop

Hoofdgerecht voor 4 personen

• +/- 400 gram gedroogde bonen
• +/- 250 gram gerookt spek met vrij veel vet er aan
• 1 tl azijn
• 1 laurierblaadje
• een paar stengels tijm
• een paar stengels peterselie
• wat peper en zout
• stroop

eventueel:

• nog 1/2 bouillonblokje
• 1 ui en/of knoflook

Doe de bonen in een vergiet en spoel ze goed uit. Afhankelijk van het merk bonen kun je in een uitzonderlijk geval een paar verschrompelde exemplaren en/of zelfs steentjes er tussen aantreffen. Verwijder die dan.  Doe de bonen in een pannetje met ongeveer anderhalve liter koud water en een theelepeltje azijn (of citroensap). Het zuur zorgt er voor dat het fytinezuur dat in de bonen zit wordt afgebroken. Fytinezuur is een stofje dat zich in onze darmen bindt aan vitamines, mineralen en sporenelementen. Als dat gebeurt heeft je lichaam zelf dus niets meer aan die kostbare vitamines, mineralen en spoorelementen.

Laat de bonen een nachtje staan, als het kan op een niet al te warme plek, maar zelf laat ik het gewoon op het fornuis staan. Volgens iedere grootmoeder, moet je de bonen vervolgens in het weekvocht koken. Dus doe dat gerust. Wil je echter een optimale opname van vitamines etc. dan kun je beter het weekvocht lozen en er nieuw water bij doen.

Maak, als je het mooi wilt doen een ‘bouquet garni’ van het laurierblaadje, de peterselie en en tijm: bindt de kruidjes met een (slagers)touwtje aan elkaar. Geen zin in? Dan kun je de kruidjes ook los in de pan erbij doen. Voeg eventueel ook nog een hele ui (wel even pellen) en/of een paar teentje knoflook toe voor nog meer smaak.

Zet de pan nu op een zacht vuurtje en laat ongeveer een uurtje koken. Sudderen is meer het woord dat er bijhoort. Check af en toe of er genoeg water in zit. Voeg pas de laatste paar minuten wat zout bij het water of het halve bouillonblokje (als je het eerder doet dan wordt het velletje van de boon taai). Proef een boon of hij gaar is: hij moet niet meer knapperig smaken, maar ook niet papperig.

Snijd ondertussen het spek in kleine blokjes en bak het spek op een middelhoog vuurtje in een royale hapjespan. Je bonen moeten er nog bij passen straks! Gebruik liefst spek met vrij veel vet, want de bonen zelf hebben niet heel veel smaak en krijgen straks hun smaak doordat ze nog even in het spekvet worden opgebakken.

De gare bonen afgieten, de kruiden en eventueel ui en/of teentjes knoflook eruit vissen en de bonen nog even meebakken met het spek. Even proeven of het genoeg smaak heeft, anders eventueel nog een beetje zout en/of peper aan toevoegen. Opdienen met zoveel stroop als je maar wilt.