Druivengelei – overvloed uit eigen tuin in een potje

Druivengelei – overvloed uit eigen tuin in een potje – Ken je dat? De buurman heeft een moestuin en opeens krijg je kilo’s courgettes van de brave man. Je zus heeft een stoofperen boom en voor je het weet zit je hele vriezer vol stoofperen. En dan heb ik zelf in mijn stadstuintje een constructie waar kiwi’s en druiven op groeien. Het zijn rassen die gekweekt zijn voor het Hollandse klimaat, dus doen ze het uitstekend in mijn Zuid-Westelijk gelegen postzegeltje tuin. Bij de eerste oogsten had ik de grootste moeite om te verzinnen wat ik met die overvloed aan druiven moest. Hoewel de smaak fantastisch is, zijn ze aan de kleine kant en hebben in verhouding veel en grote pitten. Verwerken is dus beter dan uit de hand opeten. Sinds vorig jaar ben ik aan het experimenteren geslagen en in dit recept deel ik mijn favoriete verwerking.

Smaak

In Amerikaanse snoepjes of toetjes kom je wel eens de smaak ‘grape’ tegen. In Nederland ken ik niets dat ‘met druivensmaak’ aangeboden wordt. En de Amerikaanse varianten hebben een aroma dat ik nogal synthetisch vind overkomen. Dus wie schetste mijn verbazing toen ik de eerste oogst van mijn rode druiven uit eigen tuin proefde en de ‘grape-smaak’ zich onmiddellijk aan mijn opdrong. Maar dan natuurlijk subtieler en genuanceerder dan in de Amerikaanse zoetigheid. Niet alleen de smaak verbaasde mij, maar ook de volle zoetheid van het fruit. Zoveel zonuren hebben we in Den Haag ook weer niet. Maar mijn eigen druifjes zijn zo zoet dat ik aan de druivengelei geen grammetje suiker heb toegevoegd.

Geleren

In heel veel vruchten zit het stofje pectine dat bij verhitting in een zuur milieu zorgt voor binding. In het meeste fruit zit echter niet voldoende pectine om tot een mooie jam- of geleisubstantie te komen. Vandaar dat je het toevoegt. Geleisuiker is niets anders dan suiker met toegevoegde pectine. Maar mocht je wel binding, maar geen suiker willen, dan koop je bij een biologische winkel losse pectine poeder.

Druivengelei

• 1 kg druiven (uit eigen tuin)
• 5 gram pectine
• eventueel suiker naar smaak

Laat de druiven even staan in een bak water, zodat alle kleine beestjes eruit komen drijven. Als je gekochte druiven gebruikt hoef je ze alleen maar te wassen. Laat de druiven uitlekken in een vergiet.

Ris de vruchten zorgvuldig van de takjes en doe ze in een pan met dikke bodem. Laat ze op een laag vuur ongeveer een uur pruttelen. Door het lage vuur hoef je geen vocht toe te voegen en door het lange pruttelen komt de pectine uit de schil en pitjes goed los.

Laat het mengsel afkoelen en duw het daarna door een zeef. Ik doe dat met enige kracht, waardoor de gelei niet helder is. Je zou het gezeefde mengsel eventueel nog een keer kunnen zeven door een kaasdoek voor een helder(der) resultaat.

Ik hield 650 gram druivenprut over. Breng de druivenprut aan de kook en voeg 5 gram pectine toe. 5 minuten door laten koken en overschenken in gesteriliseerde potten.

Op deze manier kun je de hele winter genieten van je oogst. De druivengelei is heerlijk als jam op een boterham of bij een toetje, maar je kunt de druivengelei ook heel goed serveren bij een kaasplankje.