Over marmotten en andere zaken…
Na onze stoere wandelgang, werden we ‘s avonds verwelkomd door Hotel Tirol Alpin Spa in Ischgl, waar we de meest verrukkelijke drankjes vooraf kregen: een soort kir Royal met aalbessensiroop, verse munt en bevroren aalbessen; en een witte wijn met blauwebessen en een vleugje blauwebessenschnapps. Daarna gingen we aan tafel waar de menukaart alweer klaar stond. Wat schetste mijn verbazing: vooraf: ravioli met marmot. Bergmarmot. Culinair grapje, dacht ik. Een ‘Mechelse koekoek’ is gewoon een kip. Dit was vast ook iets anders. Maar nee hoor, in Oostenrijk wordt in de zomermaanden gejaagd op de bergmarmot, ‘das Murmeltier’, die zich daar kennelijk iets te veel voortplant. De smaak? Beetje als wild zwijn. Stevig vlees, dat waarschijnlijk een paar uur moet sudderen. Kan weer van mijn bucketlist.
Van culinaire maaltijd naar koeienstal
Maar de andere gerechten hadden bekendere ingrediënten, veel lokale producten en erg lekker. Aansluitend het nachtleven van Ischgl onveilig gemaakt, naar de Kuhstal, de lokale disco – in een voormalige stal – met veel te veel mannen, die uit arren moede met elkaar gingen dansen. Toen wij – met 4 veertig + dames – aankwamen kregen we zelfs sjans van jongemannen die onze (klein)zonen konden zijn. Bizar, bizar.[/double_paragraph] [/row]
Pittige boswandeling naar de Friedrichshavenhütte
Toch maar op tijd naar bed gegaan, want de volgende ochtend werd er weer wat van onze beentjes verlangd: wederom een bergbeklimming. Eindbestemming: de Friedrichshavenhütte, waar de Nederlandse sterrenkok Laurent Smallegange zijn gerecht ging maken. Dat gerecht wordt daar de hele zomer voor €15 geserveerd. Dit keer ging de tocht vanaf de voet van de berg door het bos. Steil en zeg gerust maar pittig, maar wel spannender dan de dag ervoor. Eerst kuierde je door de bossen, langs een stroompje, en hoe meer we klommen, des te minder bomen, totdat we duidelijk de boomgrens verlieten. Waar was die hut nou? Eindelijk kwam hij in het zicht, en dat hielp als een soort worteltje dat je een ezeltje voorbindt om de top te halen. En wat voor top! Bovenaan weer een prachtig bergmeertje, een hele fraaie hut en een stralende Laurent Smallegange, ‘onze’ Neerlandse trots, die zelf ook na twee uur klauteren strak in kombuis aan het koken was voor ons. Buiten, in het zonnetje, met nog hogere bergen op de achtergrond. Een idylle!
Gastronomisch genieten in Ischgl-Paznaun van Laurent Smallegange’s Tiroler gerecht
Weer schnapps, weer lekkere bergkaasjes en gedroogde vleeswaren, weer zijn heerlijke eten. Top! Wat is het toch genieten in Ischgl-Paznaun. We hadden de dag ervoor al een klein hapje mogen proeven, maar vandaag kregen we een serieuzere portie van prachtig krokant gebakken buikspek, met dubbelgedopte tuinboontjes, witte asperges, een mousse van aardappel, een prachtige jus en nog wat heerlijke knapperige garnering. Wow, wat kan die man koken!
Tot slot kregen we nog de Tiroler Kaiserschmarren toe en vervolgens werden we per taxibusje teruggereden. Enkele dapperen gingen nog eerst een stuk terug te voet, om optimaal te genieten van deze laatste momenten in het prachtige en heerlijke Tirol.
Nog een laatste duik in het zwembad en toen was het echt afscheid nemen. We moesten gaan. Maar we zullen deze streek, die ik in elk geval in mijn hart heb gesloten, met zoveel vriendelijke mensen, blijven koesteren. Dankbaar kijk ik terug op een heerlijk verblijf.
